Magiczna czwórka oraz tajemnice Nelki część 2

         Wtedy stało się cos magicznego… Wokół niej pojawiła się niebieska poświata .  Nelce było równocześnie zimno i ciepło. Zaczęła wirować wokół własnej osi.  Kręciła się coraz szybciej.  Uniosła się nad ziemią by za chwilę na nią spaść. Straciła przytomność. 
                                                                 *--------------*
        Gdy się ocknęła leżała w lesie. Był poranek. Nad drzewami unosiła się lekka mgiełka. Wokół nikogo nie było. Nelka wstała cały czas jeszcze oszołomiona. Zauważyła, że nie ma na sobie swojego zwykłego stroju, tylko ciemną, zwiewną sukienkę. Włosy miała zaplecione w dwa grube kłosy. Postanowiła iść przed siebie.
-Co tu się dzieje? Gdzie ja jestem? Czy to jakiś kawał? –myślała.
Po półgodzinnym marszu, dotarła do niewielkiej, ale za to bogato wyglądającej chatki. Domek miał piękne rzeźbione drzwi, ceglany komin i małe okrągłe okienka.  Z komina wydobywał się dym.  Dom wyglądał dość osobliwe i nie pasował do otoczenia w którym się znajdował. Nelka po namyśle weszła do środka. W końcu co miała do stracenia? Wewnątrz domek wyglądał jak rezydencja króla. Na podłodze leżał gruby, puszysty dywan. Przed kominkiem stała sofa nakryta ręcznie haftowaną narzutą. Obok okna z pozłacaną klamką stała drewniany regał zapełniony książkami. Każdy z tomów miał skórzaną okładkę i wyglądał jakby miał co najmniej 100 lat. Na komodzie z szafirowymi rączkami stało mnóstwo zdjęć i innych bibelotów. Na  stoliku stały dwie porcelanowe filiżanki ozdobione ręcznie namalowanymi różyczkami. Obok stolika stały dwa fotele z takimi samymi narzutami jak ta która leżała na sofie. Dziewczyna ostrożnie zrobiła kilka kroków. Nagle do salonu weszła starsza pani. Nie wyglądała na wystraszoną. Uśmiechnęła się do Nelki i serdecznym ruchem dłoni  wskazała  fotel. Dziewczyna usiadła przez grzeczność. Najchętniej by uciekła z tego dziwnego domu. Nie wiedziała dlaczego, ale to miejsce z czymś jej się  kojarzyło.  Z czymś strasznym, przerażającym. Rozmyślania postanowiła jednak przełożyć na później. Nawet nie zauważyła jaka była głodna. Starsza pani  postawiła na stoliczki talerzyk z pączkami i maślanymi bułeczkami. Do filiżanek nalała herbatę z imbryczka pomalowanego w takie same różyczki jak filiżanki. 
-O! Zapomniałabym o łyżeczkach i cukrze! –powiedziała starsza pani i poszła do kuchni.
Jej głos wydawał się Nelce znajomy. Zanim zdążyła zastanowić się z skąd może znać tą panią, staruszka wróciła do salonu z łyżeczkami i cukrem w dłoniach. Dziewczyna uśmiechnęła się. Posłodziła herbatę i upiła łyka. Ciepły napój rozgrzał ją trochę. Spojrzała na kobietę.  Po chwili zorientowała się, że przydałoby się zacząć rozmowę.
-Co to za miejsce?  -spytała.
Staruszka nic nie odpowiedziała. Pokręciła tylko smutno głową i westchnęła. Nelka poczuła mocne uderzenie w głowę. Straciła przytomność.  

Wiem, że trochę krótko, ale nie miałam pomysły co może być dalej. Podoba się wam?

P.S Wiem, że pewnie nie ma sporo przecinków, ale interpunkcja to nie jest moja mocna strona :)

Juliett